De ‘Summit of the Future’ en het ‘Pact for the Future’ van de Verenigde Naties

Gereformeerd Venster, nr. 104 – Maandag 4 november 2024

Agenda 21 in een stroomversnelling
In september 2024 hebben de Verenigde Naties (VN) tijdens de vierdaagse ‘Summit of the Future’ het ‘Pact for the Future’ bekrachtigd.[1] Volgens de VN was het een van de belangrijkste overeenkomsten van de laatste decennia. Hierdoor komt Agenda 21, het grote VN-plan voor de eenentwintigste eeuw, in een stroomversnelling.[2] De VN waren al jaren bezig met het voorbereiden van dit pact, terwijl ze onderhandelden met de 193 aangesloten landen. Op 22 september 2024 hebben 143 landen hun onvoorwaardelijke goedkeuring aan dit pact gegeven, waaronder ook Nederland.[3]

Het pact bestaat uit vijf hoofdstukken:

1. Duurzame ontwikkeling en financiering van ontwikkeling
2. Internationale vrede en veiligheid
3. Wetenschap, technologie, innovatie en digitale samenwerking
4. Jeugd en toekomstige generaties
5. Omvorming van mondiaal bestuur

Een duistere ideologie
De belangrijkste speerpunten van dit pact zijn de doelstellingen van Agenda 21. Binnen Agenda 2030, een onderdeel van Agenda 21, ligt de focus op de zeventien duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG).[4] Achter deze duurzame doelen schuilt een communistische ideologie en een totalitair beleid, dat niets te maken heeft met christelijk rentmeesterschap.[5] Sean Stinson, auteur van het boek The Great Reset: The end of Capitalism as we know it, stelt dat het streven van het World Economic Forum (WEF) om de wereldeconomie weer ‘duurzaam’ op te bouwen conform het werk van Karl Marx is. Deze globalistische agenda staat boven het politieke beleid van lidstaten, waardoor zij nauwelijks eigen beleid kunnen voeren dat tegen Agenda 21 ingaat.

Het probleem met de Agenda 2030-doelen is dat ze zo zijn geformuleerd dat veel mensen niet doorhebben wat erachter schuilt. Twee voorbeelden:

• SDG 1: Dit doel gaat over “geen armoede” en “is gericht op de afname van armoede in al haar vormen.” In de praktijk wordt het leven in Nederland voor veel mensen echter onbetaalbaar.
• SDG 5: Dit doel gaat over gendergelijkheid en wil “een einde maken aan alle vormen van discriminatie jegens vrouwen en meisjes, overal”. We weten nu dat gendergelijkheid een bedreiging vormt voor de vrijheden en rechten van christenen met Bijbelse opvattingen over huwelijk en seksualiteit.

We moeten dus verder kijken dan de letterlijke tekst van deze doelen.

Het is onvoorstelbaar dat de SGP Agenda 21 en Agenda 2030 steunt. In het verkiezingsprogramma 1994–1998 ‘Vast en zeker’ schreef de SGP in lid 161: “De Nederlandse regering moet de uitvoering van ‘Agenda 21’ (VN-milieu-actieprogramma) bevorderen en financieel een evenredig deel van de kosten daarvan voor haar rekening nemen.” De SGP is tegenwoordig ook ‘ambassadeur’ van duurzame ontwikkelingsdoelstellingen. SGP-Kamerlid Chris Stoffer geeft in een debat op 3 oktober 2024 zelf aan dat hij ambassadeur is van SDG 6. Zijn voorganger Elbert Dijkgraaf steunde volgens hem SDG 2. Stoffer ziet immers “heel veel goede elementen in SDG’s zitten”. Toch is Stoffer ook een klein beetje kritisch. Stoffer beweert dat er in deze SDG’s een idee van “maakbaarheid” zou zitten.[6] Maar de duistere ideologie achter deze SDG’s gaat veel verder dan alleen “maakbaarheid”. Het is net zo onbegrijpelijk als verbazingwekkend dat de SGP dit niet weet. Dit bewijst de naïviteit en kortzichtigheid van deze partij, die geen behoefte had aan een debat over het ‘Pact for the Future’.[7] In oktober heeft de SGP bij een motie wel gestemd voor de oproep om “zich niet langer te committeren aan de SDG 2030 Agenda van de Verenigde Naties”.[8] In de praktijk blijft SGP beleid steunen dat conform de SDG-doelen is. Ook stemde de SGP tot twee keer toe tegen een motie om de banden met het World Economic Forum (WEF) te verbreken.[9] Het WEF is bij uitstek de organisatie die middels hun ‘Great Reset’ de Agenda 2030 wil versnellen. De SGP is dus wispelturig in haar steun aan Agenda 2030.

Het Reformatorisch Dagblad heeft steeds verzuimd haar achterban te informeren dat Agenda 2030 het gros van het landelijke politieke beleid overvleugeld. Ook informeert deze krant haar achterban niet over de werkelijke bedoeling van deze agenda.[10] De grote aanjager binnen de brede gereformeerde gezindte is echter de ChristenUnie (CU), die van oktober 2017 tot juli 2024 deelgenomen heeft aan de kabinetten-Rutte en flink onder de invloed is gekomen van de doelstellingen van het World Economic Forum (WEF).

Ook een organisatie als Woord en Daad werkt mee aan Agenda 2030. Deze organisatie is bezig met duurzame verandering voor mensen in armoede, SDG 1 van Agenda 2030. Op veel scholen zie je ook posters over duurzaamheid.[11] Voor de scholen zijn in het bijzonder SDG 4 (kwaliteitsonderwijs) en SDG 5 (gendergelijkheid) van belang.[12]

De jongere generatie als een katalysator
Begrijpen we dan niet wat er aan de hand is? Het is precies zoals Klaus Schwab van het WEF zei: de jongere generatie zal de katalysator zijn voor de nieuwe moraal.[13] Dat is het streven van Agenda 21, en de reformatorische wereld ziet het niet. We gaan als christenen een fuik in! Begrijpen we dan niet dat wij onze jongeren voor deze onheilspellende doelen aan het voorbereiden zijn? Waarom zwijgen we hierover? Is dat kuddementaliteit of zijn we angstig voor buitensluiting, vervolging of het dichtdraaien van de subsidiekraan, dat we hier niets over durven te zeggen?

Laten we eerlijk zijn: op zich is duurzaamheid – goed omgaan met de schepping – niet het probleem. Het probleem is dat de jongere generatie straks geen onderscheid kan maken tussen rentmeesterschap (duurzaamheid vanuit het Bijbelse perspectief) en de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen van Agenda 2030. We moeten rentmeesterschap vanuit Bijbels perspectief aan onze jongeren bijbrengen, en het absoluut níet koppelen aan de duurzame ontwikkelingsdoelen, maar juist duidelijk waarschuwen dat het níet hetzelfde is en goed uitleggen waarom niet.

Het grootste gevaar wat onze gezindte bedreigt is assimilatie, gekoppeld aan wereldgelijkvormigheid. Dat zijn valstrikken van de duivel. We lijken, met de Bijbel onder onze arm, ons zonder moeite aan de omstandigheden, omgeving, cultuur en samenleving aan te kunnen passen. Al te vaak passen we zelfcensuur toe en gaan we mee met de stroom. Het lijkt alsof we bang zijn om als een ‘negatieve kracht’ in de samenleving gezien te worden die tegen de ontwikkelingen van onze tijd zijn. Doordat we geen eenduidig antwoord op deze ontwikkelingsdoelstellen hebben, verschuiven we ons stapje voor stapje richting de huidige seculiere wereld. Tegen de Bijbelse richtlijnen in, zie Romeinen 12:1–2. Die blindheid en naïviteit baart mij grote zorgen.

Heiligste waarheden verenigen met wereldgelijkvormigheid
Een belangrijk doel van satan in onze dagen, waarvoor hij zich op alle mogelijke manieren inspant, bestaat erin om het belijden van de hoogste en heiligste waarheden te verenigen met wereldgelijkvormigheid. Dat is de geest van deze tijd.[14] Maar veel kerkleiders durven hun verantwoordelijkheid niet te nemen, en daarom gaat het mis. Het gevolg is, zoals we dat op Aruba, waar mijn wieg stond, zeggen, dat de kerken als slapende garnalen zijn, die met de stroom worden meegenomen. Waar blijft toch onze loyaliteit aan onze Zaligmaker, Christus Jezus?

Je ontkomt niet aan de vraag waar de kerkleiders toch gebleven zijn die, net als de kinderen van Issaschar, ervaren waren in het verstand van de tijden, om te weten wat Israël doen moest (1 Kron. 12:32). Naar mijn idee willen we ‘de vrede’ bewaren door met de stroom mee te gaan. De strijdbaarheid binnen de gereformeerde gezindte ontbreekt. Heeft het christelijk geloof zijn ruggengraat verloren? Die vraag bleef onlangs bij mij hangen na het lezen van een artikel van Amy Thomas.[15] “Mensen richten zich tot het christendom voor antwoorden, maar de meesten krijgen er geen antwoord.” Ze noemt het christelijk geloof een religie “zonder ruggengraat en zonder kracht”. Als dat waar is, dan moeten we ons eens serieus gaan afvragen wat dan nog de toegevoegde waarde van ons als christenen is in onze tijd.

Het voorstel van de schrijfster is om terug te gaan naar het christelijke leven uit de Bijbel, om daar een oplossing te vinden: Het christendom uit de Bijbel is “de enige manier om het kwaad echt in de kiem te smoren.” Hoewel haar schrijven niets te maken heeft met Agenda 2030, vind ik persoonlijk haar voorstel een goed advies voor onze kerkleiders die uit angst voor tegenmaatregelen, vervolging en buitensluiting, eigenlijk maar wegkijken.

Sadrach, Mesach en Abed-nego als voorbeeld
Er wordt weleens gezegd dat angst een slechte raadgever is. Maar het probleem van angst gaat verder dan dat. In de dingen waar wij angstig voor zijn, laten we zien waar wij de HEERE onze God het meest wantrouwen. We kunnen niet blijven wegkijken en maar hopen dat het probleem over zal waaien. Je kunt je afvragen of we ons er wel echt bewust van zijn, dat achter de schermen van de zichtbare werkelijkheid een eeuwenoude geestelijke strijd woedt. Zoals Paulus beschrijft in Éfeze 6:12. Er zijn onzichtbare machten en krachten, kwade engelen, geestelijke boosheden in de lucht, die van invloed zijn op het wereldtoneel. Zie tevens 2 Timótheüs 3:1-9.[16] Er komt een tijd, in mijn beleving is dat nu, dat we moeten gaan optreden. We moeten opstaan zoals Sadrach, Mesach en Abed-nego in Daniël 3. Anders verliest het leven zijn zingeving. We dienen onze angsten en zorgen in de handen van de HEERE God te leggen en zien hoe Hij onze angsten zal vernietigen.

“Weest in geen ding bezorgd, maar laat uw begeerten in alles door bidden en smeken, met dankzegging, bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus.” (Filippenzen 4:6–7).

Pierre J. Beaujon
De schrijver is woordvoerder van Christenen Collectief en docent in het voortgezet onderwijs.

---

[1] www.un.org/en/summit-of-the-future/pact-for-the-future

[2] Zie voor een uitgebreid artikel over Agenda 21, Gereformeerd Venster, Nr. 05 – Maandag 28 december 2020.

[3] www.un.org/sites/un2.un.org/files/sotf-the-pact-for-the-future.pdf

[4] https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/Agenda21.pdf

[5] Sean Stinson, The Great Reset: The end of Capitalism as we know it, OffGuardian, 2021.

[6] Zie www.youtube.com/watch?v=q_fPOewc12Y.

[7] www.ninefornews.nl/kamer-weigert-debat-over-heel-griezelig-document-dat-nederland-zojuist-heeft-ondertekend-dit-sluipt-er-doorheen

[8] www.ninefornews.nl/deze-partijen-ook-bbb-en-nsc-stemmen-tegen-motie-die-regering-oproept-zich-niet-aan-sdg-2030-agenda-te-committeren

[9] www.tweedekamer.nl/kamerstukken/moties/detail?id=2022Z19175&did=2022D41098 en www.tweedekamer.nl/kamerstukken/moties/detail?id=2024Z01556&did=2024D03476

[10] Neem bijvoorbeeld het artikel van Gijsbert Korevaar: www.rd.nl/artikel/1076392-moeten-we-een-ideologische-klimaatstrijd-voeren

[11] Presentatie The Global Challenge. Wereldburgerschap op school.

[12] Zie voor een artikel hierover: ‘Reformatorische scholen in de knel door duurzame ontwikkelingsdoelen’, in: Gereformeerd Venster, Nr. 25 – Maandag 4 oktober 2021.

[13] Klaus Schwab and Thierry Malleret, COVID-19: the Great Reset, Forum Publishing, 2020.

[14] De tijdgeest is een aanduiding van de heersende opvattingen op dat moment in de historische tijd. Die geest verandert onder invloed van overheden, machten, wereldheersers van de duisternis en boze geesten in de hemelse gewesten (Ef. 6). Zie ook https://cvandaag.nl/51280-moeten-christenen-zich-aanpassen-aan-de-tijdgeest.

[15] https://christenzijn.nl/het-christendom-vandaag-nog-steeds-relevant

[16] Voor een bespreking van de heerser over de machten in de lucht verwijs ik graag naar het boek van Daniel K. Darko, ‘The Ruler of the Power of the Air in the Salvific Story of Ephesians 2’, in: Journal of Biblical and Theological Studies, 5/1 (2020), p. 6–23.