‘Je houdt je toch ook aan de maximum snelheid, waarom houdt je je dan niet aan de coronaregels?’ Een veelgehoord argument in de discussie omtrent gehoorzaamheid aan de overheid.
Door: Esther Noordermeer
Persoonlijke grens
Toch zal zelfs de meest aan de overheid loyale burger ergens een grens trekken. Stel dat de overheid burgers wil verplichten op handen en voeten te lopen, wat dan? Ieder van ons trekt ergens een grens, maar waar ligt die redelijkerwijs? Hier volgen drie toetsingen die de burger als richtsnoer kan gebruiken. De legaliteit, het democratisch gehalte en de redelijkheid van een wet.
Legaliteit
Het mandaat om het volk te besturen is een gift van het volk aan haar bestuurders.
Wij werken niet voor de overheid, de overheid werkt voor ons.
Veel landgenoten zijn zich daar niet meer van bewust en gedragen zich te slaafs naar hun overheid. U bent echter haar werkgever! Dat gegeven mandaat is geen carte blanche. Het is een voorwaardelijke gift begrensd door de grondwet. De overheid is verplicht binnen die grondwet te opereren. Zodra zij daarbuiten treedt, maakt zij misbruik van haar mandaat en mag het volk, nee … moet het volk het mandaat terugnemen. Dan is het volk weer aan zet en moet op zoek naar een overheid die haar mandaat wel respecteert. Zo zou het in een échte democratie moeten werken.
Democratisch gehalte
Omdat het mandaat door het volk is gegeven, is voor de invoering van nieuwe wetten een groot draagvlak onder het volk van cruciaal belang. En de overheid weet dit! Daarom zijn de media zo belangrijk. Als die overheidspropaganda voorschotelen, kan de overheid rekenen op dat noodzakelijke grote draagvlak.
Als het draagvlak voor bepaalde wetgeving kleiner wordt, is dat voor elke overheid een teken aan de wand, des temeer wanneer draagvlak kleiner wordt in ons huidige medialandschap. De onvrede onder het volk is in feite veel groter dan in de publiciteit naar voren komt.
Het betekent misschien wel dat er amper draagvlak zou zijn geweest bij objectieve berichtgeving.
Als er geen draagvlak voor een wet is, dan hoort die in een échte democratie er niet te zijn. Zo’n wet is in feite antidemocratisch.
Redelijkheid
In een bekend Bijbelverhaal voert een dictatoriale koning, Darius, een nieuwe wet in: niemand mag meer bidden tot welke God dan ook. Daniel was gewend dagelijks te bidden voor een open raam in de richting van Jeruzalem (Dan.6:11). Toen de nieuwe wet van kracht ging, werd die gewoonte ineens strafbaar.
Zo maakten wij mee dat handen schudden, verjaardagen vieren, familie bezoeken, uit eten gaan enzovoort, kortom de normaalste zaken van de wereld, ineens strafbaar werden door nieuwe wetgeving.
Wat gisteren vanzelfsprekend was, is vandaag strafbaar.
Normaal gedrag strafbaar maken, is in feite bizar. We kennen allemaal het spreekwoord Zo zijn we niet getrouwd. Het betekent dat je niet zomaar tegen eerder gemaakte afspraken in kunt handelen. Grote wijzigingen in de levensstijl doorvoeren kan alleen met wederzijdse goedkeuring. Ze toch doordrukken is onredelijk en maakt duidelijk dat de partner in kwestie onbetrouwbaar en respectloos is.
Zo heeft ook onze overheid zich in deze crisis gedragen. Zij bleek een onbetrouwbare partner voor de burgers. Ze heeft gewoonten, die ingebakken zitten in onze cultuur, en dagelijkse handelingen, strafbaar gemaakt. Daarmee heeft zij bewezen geen respect te hebben voor in onze cultuur.
Conclusie
Waarom houd ik me aan de maximum snelheid? Omdat het binnen de grondwet valt, er draagvlak voor is en we sinds tijden gewend zijn aan snelheidslimieten op wegen.
Waarom houd ik me niet aan de coronamaatregelen? Omdat ze tegen de grondwet ingaan, er weinig draagvlak voor zou zijn geweest bij objectieve berichtgeving en omdat de genomen maatregelen alledaagse handelingen strafbaar maken. Voor dergelijke wetgeving zou in een échte democratie de goedkeuring van het volk nodig zijn, een referendum dus. Want ZO ZIJN WE NIET GETROUWD.
© Sola Scriptura, maart. 2022
Uit het boek ‘Corona: Bouwsteen van Babylon’ van Esther Noordermeer.
3 reacties
Helemaal mee eens! Goed uitgelegd! De media in dienst vd overheid communiceerde voortdurend angst en beginnen daar nu alweer mee.
“Het mandaat om het volk te besturen is een gift van het volk aan haar bestuurders.” is een werelds argument, het Bijbelse argument is dat God zelf de mandaat geeft. Democratie is ten diepste ook niet Bijbels. De redenatie die daar dan op volgt komt dan in een heel ander licht te staan. Natuurlijk moeten we niet tegen Gods Woord ingaan, zoals bij Darius, maar als er een (onredelijke) eis wordt gesteld geen handen meer te geven hebben wij daar Bijbels gezien aan te gehoorzamen, volgens mij. Wel begrijp ik dat er grenzen zijn … daar ben ik zeker mee eens. De mond-neus kap heeft aantoonbaar geen nut (moeten we wel gehoorzamen, lijkt mij) , maar is ook schadelijk voor je gezondheid (daar mag je volgens mij de grens stellen aangezien je dan je eigen lichaam schaad, wat wel tegen Gods Woord ingaat, dus toch niet gehoorzamen)
Wij zijn in Nederland (een democratie) vertegenwoordigd in de 2e kamer. Deze 150 personen zijn een afspiegeling van de Nederlandse bevolking. Als wij ons niet kunnen vinden in overheidsmaatregelen dienen wij onze volksvertegenwoordiging te benaderen en kunnen wij eens in de 4 jaar tijdens 2e kamer verkiezingen onze mening vertalen in ons stemgedrag. Alleen als een overheid ingaat tegen Gods heilzame geboden dienen wij God meer gehoorzaam te zijn dan de ons (van God!) gegeven overheid.